ικανοποίηση

ικανοποίηση ουσ θ ικανοποίηση [ikano'piisi] 1 η ευχαρίστηση εκφράζω την ικανοποίησή μου 2 η εκπλήρωση η ικανοποίηση ενός αιτήματος ( http://el.thefreedictionary.com/ικανοποίηση ) sat·is·fac·tion   (sts-fkshn) n. 1. a. The fulfillment or gratification of a desire, need, or appetite. b. Pleasure or contentment derived from such gratification. c. A source or means of gratification. 2. a. Compensation for injury or loss; reparation. b. The opportunity to avenge a wrong; vindication. 3. Assurance beyond doubt or question; complete conviction. [Middle English, from Old French, from Latin satisfacti, satisfactin-, amends, from satisfactus, past participle of satisfacere,to satisfy; see satisfy.] ( http://www.thefreedictionary.com/satisfaction ) Και κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες και προτού το καταλάβω μέσα στην αναπουμπούλα και το άγχος των προηγούμενων ημερών βρέθηκα να κουβαλάω τσάντες και τσαντάκια και να στήνομαι ωσάν κορδωτό γατόνι στο κέντρο της Αθήνας για να κάνω την πρώτη μου επίσημη εμφάνιση μαζί με τις Κυρίες μου και τα καλούδια τους πάντα!!! Το ότι δεν καταλάβαινα και πολλά πολλά θεωρώ ότι δε χρειάζεται να το αναφέρω ( αν και μόλις το κανες κοπελιάαααα .... ) .  Το σπίτι εικόνα από βομβαρδισμένο τοπίο, τα νεύρα κρόσια, να μη ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι και η όποια προσπάθεια από όποιονδήποτε σώας τα φρένας άνθρωπο να μου μιλήσει να πέφτει στο κενό!!!  Η αλήθεια βέβαια είναι πως μέσα σε όλο αυτό τον πανικό ανυπομονούσα να βρεθώ με τα άλλα παιδιά και να γιορτάσουμε μαζι την αγάπη μας για το χειροποίητο.  Το θεμα ήτανε να καταφέρω να φτάσω εκεί ακέραιη και όχι κομματάκια μικρά μικρά από συναρμολογημένο πάζλ....  Τελικά τα κατάφερα και με το που πατάω το πόδι μου εκεί μια ανήσυχη ηρεμία με έχει κατακλύσει.  Δεν πάω και πολύ καλά σκέφτηκα, τόσο εύκολη μετάλλαξη από ναδίρ - ζενίθ δεν πρέπει να είναι και πολύ φυσιολογικό ( μπορούμε και να μην το συζητήσουμε βέβαια για θα φτάσουμε στα άδυτα της ψυχολογίας ! )  Δε χρειάστηκε και πολύ για να επανέλθω στο προηγούμενο στάδιο όταν ξεκινώντας να στήνω τα καλούδια μου, μου έφταιγαν τα ρούχα μου.  Δε μου αρέσει εδώ αυτό, βγάλε το ένα, βάλε το άλλο, φέρε τούτο, πιάσε τ' άλλο, αααααααα πανικός πανικός πανικός!!!!  Και ναι κάπου εκεί απεφάνθην, έχω βγεί απ΄το κλουβί με τις τρελλές, τέλος! Με τούτα και με τ' άλλα η ώρα κυλούσε και σιγά σιγά ο πρώτος κόσμος μπήκε, τα καλούδια μου επισήμως πλέον, ήταν σάρκα και οστά φορώντας τα καλά τους στη διάθεση όλων εσάς.  Τι χαρά να βλέπεις τα πραματάκια σου να παίζουν σε χέρια και λαιμούς και αυτιά αγνώστων και οποία μεγαλύτερη από το να τα βλέπεις να σε αποχαιρετούν φεύγοντας για άλλες αγκαλιές!!!  Ικανοποίηση, ναι αυτό ήτανε!!!  Χαλάρωνα και εγώ σιγά σιγά και επιτέλους δε θύμιζα τη τρελή που τρέχει στους δρόμους...  Παρά ταύτα όμως δε σας κρύβω ότι μέσα σε όλο αυτό τον πανικό δεν ήταν λίγες οι φορές όπου λίγο το άγχος και λίγο η κούραση με έκαναν σκύλλα κακιά πρήζοντας τον καημένο το Μάριο ( όσοι ήσασταν εκεί ξέρετε για ποιον μιλάω ... ) ότι θα τα παρατήσω όλα και θα πάω σπίτι μου μη μπορώντας να κάνω αυτό το πράμα ( και βέβαια όσοι με ξέρετε αντιλαμβάνεστε ότι για άλλη μια φορά το alter ego μου βγήκε στην επιφάνεια ... ) . Για λίγο πάντα και μετά ξανά προς τη δόξα τραβά ( η τρελλή επίσημα και με βούλα, ευχαριστώ! ) Την αλήθεια μου θα την πω βέβαια, σε όλο αυτό άξιοι συμπαραστάτες ήταν ολα τα υπόλοιπα παιδιά που ήτανε εκεί και με φροντίσανε.  Τι γέλια ρίξαμε, τι ατελίωτες κουβέντες, τι μασάζ ( ναι ναι, ναν καλά το Μαράκι μου που ήρθε και με έφερε στα ίσα της με τα μαγικά της χεράκια ! ), τι καφέδες έχουμε καταναλώσει ( μόνο που δε λέγαμε τη μοίρα μας στις ατελείωτες ώρες που ήμασταν εκεί 3 ολάκερες μέρες! ), πόσα μπισκότα είχαμε κατεβάσει ( α ρε Σταύρο με τις πιατέλες σου! ).  Μέσα στα δεκάωρα που κτυπάγαμε κάθε μέρα ( το πρωί να μας έβλεπες σαν ζόμπι ήμασταν ένας και ένας, με τη τσίπλα στο μάτι και με τη βραχνή φωνή του ραδιοφώνου ) θυμίζαμε κάτι από ΚΑΠΙ, αχ ο ένας βόγκαγε από τη μία, αχ ο άλλος, τι πόδια να πονάνε, τι πλάτες σα σανίδες, τι μέσες από λουμπάγκο ( όλα αυτά σε ηλικιακό πεδίο από 30 παρά κάτι μέχρι 30 και κάτι παρακαλώ..... ) να σερνόμαστε από καρέκλα σε καρέκλα και να τριβόμαστε ( μέχρι και λάδια βγήκανε από τσάντες κάποια στιγμή ) .  Έτσι και έμπαινε κόσμος  βέβαια σαν κουρδισμένα κουκλάκια όλοι στις επάλξεις, κορδωτοί κορδωτοί με το μεγαλύτερο και πιο αστραφτερό μας χαμόγελο έτοιμοι στη διάθεση του κοινού!   Όλα αυτά τα ωραία λοιπόν γίνανε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε και δε μπορούσα παρά να τα μοιραστώ μαζί σας!  Το βάφτισμα του πυρός έγινε με το καλύτερο δυνατό τρόπο και μου άφησε πίσω εικόνες χαρούμενες που θα κρατάω για πάντα και ικανοποίηση τρελλή!  Η αρχή έγινε και απλά ανυπομονώ για τα επόμενα!!! Πάρτε μία γεύση εδώ με φωτογραφικό υλικό από όλα τα παιδιά που συμμετείχαν : https://www.facebook.com/media/set/?set=a.235098643226719.56917.125223407547577&type=3 Και μη ξεχνάτε ότι συνεχίζουμε ακάθεκτοι!  Μείνετε συντονισμένοι γιατί έρχονται κι άλλα πολλά!!! υ.γ  Ευχαριστώ όλα τα παιδιά του Etsy Greek Street Team, περήφανο μέλος τους πια και εγώ!!!! ( https://www.facebook.com/pages/Etsy-Greek-Street-Team/125223407547577 ) υ.γ 2 Η ομάδα συνεχίζει  @ https://www.facebook.com/events/183965661687940/ υ.γ 3 Ευχαριστώ όλους όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους , γνωστούς, άγνωστους και φίλους και κυρίως τη φίλη μου Λία που στις δύσκολες ώρες που τη χρειάστηκα βρέθηκε στο πλευρό μου αντικαθιστώντας με επάξια!!! υ.γ 4 Και ναι το πιο μεγάλο ευχαριστώ στο Μάριο που ανέχεται αυτή την τρελλή με τη διχασμένη προσωπικότητα!!! υ.γ 5 Επόμενος σταθμός Κύπρος στις 11 Δεκεμβρίου @ SIX CAFE στην αγκαλιά της αγαπημένης μου πόλης ( και της μαμάς !!! )                                                                                         Η Alex χαιρέτησε την παρέα για άλλες αγκαλιές.....                                                       ...  το ίδιο και η Icy... κοριτσάρες μου σας αγαπώ!!! Love, Shorty